Schrijven over de vissoort Garra Rufa past niet helemaal op deze blog omdat het geen vrije dieren zijn. Maar toch voeg ik het aan deze blog toe. Een zijstapje, zeg maar.
Garra Rufa worden gebruikt om voeten en handen te ontdoen van dode huidcellen. Mensen die het hebben ondergaan vinden dat ik als dierentolk ook eens zo’n behandeling moet doen. Wat zouden de vissen ervan vinden? Vanmiddag is het zover en zit ik met drie anderen met de voeten in een bak visjes. Dit is niet het moment om contact te maken. Ik onderga het, kijk naar de visjes, voel wat ze doen en klets met de mensen.
Thuis gekomen stel ik me op de visjes in en merk ik dat er veel te veel licht is voor ze. Het is te onrustig en ze hebben geen schuilplaats. Ik krijg groene planten door en weer de vraag om een schuilplek. Wat ik van ze begrijp, is dat er mensen zijn die rustig doen maar dat het ook veel te onrustig kan zijn door grote bewegingen.
Zoals ik vaker doe wanneer ik niks weet van een bepaalde diersoort, ga ik op google eens wat napluizen. Ik kom niet goed achter de natuurlijke leefomgeving van dit soort visjes, wel lees ik dat in de wellnesscentra geen plantjes worden gebruikt omdat de visjes daar dol op zijn. Ook lees ik dat ze maar een derde van de lengte bereiken die ze in de natuur zouden bereiken en ook hun levensduur is met 2 of 3 jaar verkort.
Als ik ze met deze informatie weer benader en vraag wat ze ervan vinden, hoor ik: ‘Het is.’ Dieren zijn zo welwillend! Ik hoop maar dat de mensen die deze behandelingen aanbieden en voor deze visjes moeten zorgen, blijven beseffen dat het dieren met bewustzijn zijn. En als ik hen was, zou ik mensen het advies meegeven hun voeten zo laag mogelijk te houden (het zijn bodemzoekers) en zich zo rustig mogelijk te bewegen. Wat denk ik helemaal mooi is, is als er hoekjes afgedekt kunnen worden zodat vissen er ook voor kunnen kiezen om zich terug te trekken in het donker als ze geen zin hebben in het geknabbel aan voeten en handen.
