De bijen (een jaar later)

Vorig jaar sprak ik bijen en de inhoud van het gesprek was voor mij de reden om in te springen op de vraag vanuit Transition Town Zutphen om iets voor de bijen in Zutphen te gaan doen.
Vandaag, op de dag dat de campagne officieel van start gaat, neem ik opnieuw contact op met de bijen.
Mijn eerste indruk is vermoeidheid. Ik hoor dat mensen bijen niet moeten zien als modegril. Het moet serieus genomen worden en als mensen beginnen aan bijen moeten ze het ook afmaken. Ze moeten goed zorg dragen voor juiste huisvesting. ‘Wij moeten er op kunnen bouwen.’
Ik krijg door dat het niet vluchtig moet gebeuren, maar ‘diep’. Ze zijn bang dat er nu luchtig over hen heen gewalst wordt, als hype. Ze doen echt een oproep aan imkers om hun werk goed te doen!
‘Het wordt voor ons steeds moeilijker navigeren. Er zijn wat meer openingen/mogelijkheden maar het is heel ijl/iel. Er gebeurt wel wat maar we kunnen er nog niet op bouwen.’
Ik vertel van onze oproep om op veel plaatsen een vierkante meter tuin in te zaaien met drachtplanten voor bijen en hoor: ‘Dat is mooi maar hoe zit het volgend jaar? Gaat het verder? Wordt het de diepte in gebracht? Wordt het verankerd?’
De hele tijd voel ik een vermoeidheid bij ze. ‘Ja, de krachten nemen af,’ bevestigen ze. ‘Het is een uitholling van binnenuit.’
Ik leg ze voor dat er gedacht wordt aan gif en straling. Hoe zit dat? Van het gif weet ik dat dit het zenuwstelsel van bijen aantast maar hoe zit het met straling?
‘Als je verzwakt bent is de kleinste tegenslag groot,’ is het antwoord.
Ik vraag de bijen wat wij kunnen doen.
‘Een gezonde wereld creëren. Goede kasten, goede imkers, goede plaatsen. Stabiliteit bieden. Neem het serieus!’
De hele tijd door heb ik het gevoel dat ze meer verzwakt zijn dan vorig jaar.
‘Wij kunnen niks doen,’ hoor ik. ‘De omstandigheden moeten verbeterd worden.’
De bijen laten me zien dat zij een brede kijk hebben, op lange termijn denken. Als ik daar de mensen naast zet die op posten zitten waar besluiten genomen worden, zie ik die mensen als een klein rondje in het hele geheel wat bijen zien. Het kleine rondje symboliseert de kokervisie, het niet kijken naar het geheel en niet kijken naar de lange termijn.
Ik vind het eigenlijk nogal shocking. Vooral omdat ik de serieuze ondertoon in dit gesprek niet ken van andere vrije dieren. De bijen doen er nog een schepje bovenop als ik vraag wat we nog meer voor ze kunnen doen: ‘Volg ons. Bid voor de wereld, bid voor ons.’ Ik voeg er zelf aan toe dat iedereen dat dan maar op zijn eigen manier mag doen: de een mag bidden, de ander mag licht sturen, weer een ander mag positief denken.

(foto bij: www.scip.be)