10 juni vertelde de vleermuis dat ik veel verder, veel dieper met hem kon gaan.Vandaag ga ik dat gesprek dan maar eens aan.
Eerst laat ie zien dat hij slaperig is. Op mijn vraag of dat erg is, antwoordt hij: ‘Nee, kom maar mee.’
Hij neemt me mee, een trap af en we komen in een uitgestrekt donker vlak. Overal zijn lichtpuntjes verspreid maar die zie je alleen als je er goed naar kijkt. Het donker overheerst absoluut.
Naast ons, iets naar boven, zien we het spiegelbeeld: alles is daar licht met donkere puntjes.
Hij vraagt wat ik prettiger vind.
‘Vanuit jouw positie, waarin ik nu ook ben, vind ik de donkerte fijner. Rustiger,’ antwoord ik hem. ‘Het licht is verblindend, legt dingen open.’
Ik zie dat ik de lichtpuntjes bewust kan omzeilen in het donker maar de donkere puntjes in het licht zie ik slecht. Het licht straalt zo dat het donkere niet te zien is.
‘De één voelt zich fijn in het donker, de ander in het licht,’ legt de vleermuis uit.
‘Heeft dat te maken met het dier-zijn?’ vraag ik.
‘Ja, maar ook geestelijk. De één kan het licht verdragen, de ander niet. Voor hem is het licht te pijnlijk.’
Ik vraag me af wat de boodschap van deze beelden is en vraag de vleermuis ernaar.
‘Oordeel niet over de plek die iemand verkiest.’
Dan laat hij zien dat als je het geheel dichtklapt, alles licht is.
‘Want duisternis is hol, bestaat niet,’ legt hij uit. ‘Duisternis wordt gevuld met licht. Het geheel van dingen is licht.’
De vleermuis vertelt me dat hij zich fysiek prettiger voelt in de donkerte.
‘Voor mij is dat een zachte deken.’
We sluiten het gesprek en ik ga de trap weer op. De vleermuis blijft.
Ik geniet van het weidse, lichte uitzicht. Voor mij is meer licht prettiger, alhoewel ik ook ervaren heb dat voor de vleermuis de donkerte fijner is.
Lees ook: http://pratenmetvrijedieren.blogspot.com/2009/06/de-vleermuis-2.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten