De slang

De foto van deze slang is gemaakt in Amerika.
Als ik contact maak met hem, laat hij zich vanuit de beschutting zien.
‘Je kunt mij geen kwaad doen?’ vraagt hij. ‘Er is altijd veel paniek als ik me laat zien.’
Ik vertel hem dat mensen vaak bang zijn voor slangen.
Het is even stil en ik voel veel serieusheid.
‘Vreemd …,’ hoor ik dan, ‘Wij hebben meer van mensen te vrezen.’
Hij laat zien dat mensen voor hen wegschieten en daarbij laat hij vooral het wegschietende energieveld van mensen voelen.
Volgens de slang zou er niks aan de hand zijn tussen mens en slang als ieder z’n eigen leven zou leiden.
Hij vertelt zon nodig te hebben en verder wil hij met rust gelaten worden.
Kennelijk geef ik hem het beeld van slangen bij huizen want hij vertelt dat huizen warm kunnen zijn en dat het goed vertoeven is daar.
‘Het is beter bij huizen weg te blijven maar voor meer dieren is de verleiding groot,’ weet hij te vertellen.
Op mijn vraag wat huizen te bieden hebben, antwoordt hij: ‘Eten en warmte. Maar het gebrek aan communicatie maakt dat er niet valt samen te leven. Ik zou wel willen overwinteren in een huis maar het risico is te groot. Je kan eruit gezet worden.’
‘En dan?’ vraag ik.
‘Ja, precies, dan weet je niet wat er gebeurt.’
Ik vraag hem naar zijn aard.
‘Ik ben op mezelf. Ik weet wat er om me heen gebeurt maar ben dan weer graag op mezelf.’ Hij laat zichzelf zien als een dier dat even om zich heen kijkt en de situatie in zich opneemt en zich dan weer afsluit in zichzelf.
Ik wil graag nog even weten hoe het voelt om slang te zijn en ik mag ‘een ritje’ meemaken. Ook nu valt me weer op dat elk dier goed is zoals hij is. Ik mis hier bijvoorbeeld helemaal geen poten. Ik moet er zelfs niet aan denken als ik in dit slangenlijf zit om poten te hebben en boven de grond te moeten gaan rennen!