De karper

Eind april sprak ik de karper die me toen uitnodigde nog es te komen babbelen.
Vandaag neem ik weer contact en ik hoor: ‘Wees welkom.’
Ik schrik me een hoedje want ik heb de afspraak dat een overleden dier me begroet met ‘Welkom’.
De karper vraagt waarom ik schrik en ik zeg dat ik me niet had voorbereid op zijn fysieke dood. Eigenlijk wil ik het ook niet horen tot ik mezelf aanpak. Dan kan ik verder praten met hem.
Hij vertelt gevangen te zijn door vissers en ik vraag hoe het heeft kunnen gebeuren.
‘Je kent mijn interesse voor mensen.’ Hij is duidelijk te dichtbij gekomen en heeft aas genomen.
Ik vraag hem wat er dan binnen in hem gebeurt.
‘Dan weet je dat het over is. Ik vertrek dan snel uit mijn lijf.’
‘Je wilde niet blijven?’
‘Nee, worstelen heeft geen zin.’
Ik vraag wat de vissers op dat moment zien.
‘Een tegenstribbelend lijf. Dat zijn reflexen. Maar ik ben al weg.’
Hij vertelt in rustiger oorden te zijn.
Ik vraag hem of hij weer als karper terugkomt maar hij overweegt een keer vogel te zijn.
‘Ik heb de wereld meermalen vanuit de diepte bekeken. Nu misschien es vanuit de hoogte.’
‘Geen vis meer?’
‘Ik was al bezig op het scheidingsvlak,’ herinnert hij me, ‘Ik wil de zaak nu vanuit de lucht bekijken.’
Ik fantaseer erover dat hij bij ons in de buurt zou kunnen komen (ik heb namelijk een zwak voor deze karper) maar hij zegt te denken aan een uil en die zitten niet bij ons.
‘Waarom een uil?’ vraag ik hem.
‘Het ligt aan waar je interesses liggen. Ik ben lang waterdier geweest. Ik ben toe aan een andere ontwikkelingsvorm.’
Hij vertelt dat een andere vorm aannemen niet lichtzinnig gaat. Hij neemt zijn tijd.
‘Dan kan ik je een volgende keer niet ‘karper’ noemen,’ zeg ik hem.
‘Noem me maar Wil. Ik heb een sterke wil.’
‘En een heel zachtaardige inslag,’ voeg ik toe.
‘Ja, dat is een mooie combinatie,’ sluit hij het gesprek af.

Het eerste gesprek met de karper is te lezen op: http://pratenmetvrijedieren.blogspot.com/2009/04/de-karper_22.html