De cheeta

Het is even zoeken hoe ik deze dieren benader. Ze hebben erg veel aandacht voor elkaar en ik kom er niet tussen. Daarom vraag ik de voorste cheeta of die met me wil praten.
Er is wat irritatie: ‘Wat wil je dan toch? Ik begrijp je interesse niet. Ik vraag jou toch ook niet?’
Ik leg de cheeta uit dat mensen al veel onderzoek hebben gedaan naar gedrag en leefomgeving van dieren en dat mensen veel van dieren kunnen leren.
Dit wekt zijn interesse en hij gaat zitten en neemt tijd.
Ik ga door met mijn uitleg dat op deze manier communiceren en informatie naar boven halen nog niet zo bekend is maar dat het wel heel interessant is voor ons om te weten wat er in dieren omgaat.
Hij begint te vertellen: ‘Ik kan hard rennen. En ben een goed strateeg. Wij rennen niet zomaar. Wij weten goed de richting en volgen strakke lijnen. Voor ons geen energieverlies door omwegen.’
Hij laat me heel duidelijk voelen: dit is de weg en die ga ik! Recht op zijn doel af, zonder veel omhaal. Bijzonder efficiënt.
Hij vertelt niet zozeer een groep te hebben.
‘Ieder gaat zijn eigen weg. We zijn allemaal sterke individuen. Er is gelijkwaardigheid. We zijn soms wel samen maar staan op onze eigen poten.’
Ondanks de informatie die hij doorgeeft is hij niet van de babbelige en dat zeg ik hem ook.
‘Nee, dat is niet efficiënt. Ik richt me. Zijwegen zijn niet aan mij besteed. Ik zie de zijwegen niet eens. De weg naar mijn doel is recht.’
Deze sterke efficiëntie is mij vreemd, ik krabbel bij wijze van spreken es op m’n hoofd en vraag hem of hij wel eens geniet en geluk kan ervaren.
Hij geeft het beeld dat uitrusten een vorm van geluk is maar zegt daarbij: ‘Alles is efficiëntie, uitrusten dus ook.’
‘Kunnen jullie wel plezier hebben?’ vraag ik hem. ‘Het lijkt of jullie alles ontzettend op de rit hebben.’
Binnen deze communicatie is er sprake van wederkerigheid en de cheeta heeft mij inmiddels ook al bekeken: ‘Jij zwalkt. Je ziet overal wat. Het houdt je van je weg af. Jij maakt heel wat afstanden voor je bij je doel bent. Als je dat doel al haalt …’ voegt hij eraan toe.
Hij legt uit dat met veel zijwegen kracht verwaaiert.
‘Geleid het, geef het grenzen en je kracht is enorm. Niet elke weg is voor iedereen bestemd. Je hoeft dus niet alles te zien,’ vindt hij. ‘Focus, ga en dan heb je uitrusttijd. Daarna is het weer: focus, ga, uitrusten.’
Ik vertel hem dat het inderdaad niet mijn stijl is maar zoals hij het me laat ervaren voelt het wel goed.
Ik vraag de cheeta of hij wat van mensen zou willen leren.
‘Mensen zijn veel minder krachtig. Ze zijn geen partij voor mij,’ zegt hij.
‘Mensen hebben verdeeldheid in zich. Dat hoef ik niet.’
Hij laat me een rilling voelen bij het ‘watjes-gedrag’ van mensen.
Ik zeg: ‘Mag ik je hartelijk bedanken voor dit gesprek?’
‘Ik hoop dat je er wat aan gehad hebt. Ik heb tijd voor je gemaakt.’
Het is mij volkomen duidelijk dat deze cheeta niet aan verspilling van tijd en energie doet dus ik hoop dat ik zijn informatie inderdaad goed ga gebruiken. Opdat er niets verloren ga …